Cinda Williams Chima ♠ Król Demon

Klany rządzą!

"Król Demon" to pierwszy tom "Siedmiu Królestw", czyli czterotomowego cyklu, na który czekałam z ustęskieniem wiążąc z nim ogromne nadzieje. W końcu zakupiłam go i od razu zaatakowałam pierwszy tom. Teraz mam mieszane uczucia. 

Głównym bohaterem opowieści jest Han - chłopiec z Doliny, parający się wszelkiego rodzaju zajęciami. Był już chłopcem na posyłki, hersztem gangu Łachmaniarzy, zbierał zioła i nimi handlował... Nawet polował. Gdy spotykamy go po raz pierwszy jest na wyprawie, podczas której zbiera zioła, by zarobić nieco pieniędzy dla swojej matki i młodszej siostrzyczki Mari. Ogólnie rodzina Hana Alistera jest niezwykle biedna. Fabuła rozpoczyna się, gdy główny bohater i jego przyjaciel Tancerz Ognia (zaraz wyjaśnię, dlaczego przyjaciel posiada takie dziwne imię), natykają się przypadkiem na czarodziejów, który wywołali ogień na terenach łowieckich Klanu (Klany to takie społeczności, nie parające się magią, a rzemiosłem). Dochodzi do kłótni, której nie będę opisywać, ale w efekcie Han zostaje właścicielem talizmanu magicznego, który teoretycznie może go zabić. Alister postanawia ukryć ów fant, a Czarodziejom przedstawia się imieniem herszta wrogiego my niegdyś gangu Południarzy. Han ma wiele przemyśleń i żyje sobie dalej kombinując z dnia na dzień, więc na razie go zostawmy.

Drugim wątkiem głównym w książce jest księżniczka Raisa, która niebawem ma zostać oficjalną następczynią tronu (dynastia w miejscu akcji przechodzi z matki na córkę). Dziewczyna jest miłośniczką pocałunków, ma mały romans z (uwaga, co za przypadek) czarodziejem, którego Han pozbawił błyskotki i ma inne plany na przyszłość niż wyjście za mąż i bycie dostojną damą. W chwilach, gdy nie całuje się z młodym magiem mieniem Micah Bayar stara się skraść pocałunki Amonowi, synowi kapitana... Generalnie nie ma poważniejszych problemów. Ma problemy z dogadaniem się z Królową, gdyż ma niespełna 16 lat i bardzo kocha tatę, który jest kupcem i sobie podróżuje. No i jest piękna. 

Losy dwóch głównych bohaterów krzyżują się, gdy Han wplątuje się w tarapaty i jest ścigany przez Gwardię, a w tym samym czasie Raisa postanawia poznać świat poza zamkiem, gdy dowiaduje się się od Amona, jak to źle żyje się ludziom. 

Ogólnie mówiąc fabuła jest przerażająco przewidywalna i właściwie gdy pojawia się jakiś nowy wątek, mający być "zwrotem akcji" od razu można się domyślić, w jaki sposób zostanie rozwiązany. Mimo to książkę czytało się dobrze, gdyż świat wykreowany przez Panią Chimę jest ciekawy i dobrze skonstruowany: ma swoją historię, własną politykę. Klany jak dla mnie są najmocniejszym punktem: są niczym bardziej zaawansowane plemiona, mające swoje własne, żelazne zasady. Nawet imiona dzieciom nie są nadawane od razu, a po prostu zyskują one przydomki aż do święta imienia, uroczystości nadania im właściwych imion. Stąd właśnie Tancerz Ognia. W tym zdecydowanie książka jest mocna. 

Bohaterowie mają wszyscy ten sam problem: nie umiem się z nimi zżyć. Są dla mnie całkowicie obojętni... 

Podsumowując: czytywałam lepsze książki.

Brandon Sanderson ♣ Z Mgły Zrodzony

A z nieba padał popiół...

Brandon Sanderson był autorem, do którego twórczości przyszło mi sięgnąć po raz pierwszy. Zacznę może wyjątkowo od aspektów wizualnych wydania, w jakiego jestem posiadaniu. Jest po prostu świetne: szyte, twarda oprawa z wszytą zakładką. Dodatkowo na końcu książki znaleźć można słowniczek pojęć no i naturalnie książka zaopatrzona jest w mapę, które niestety jest niezbyt czytelna. 

Ale recenzja to nie ocenianie książki po okładce.

Akcja rozgrywa się w Ostatnim Imperium, w którym włada od tysiąca lat Ostatni Imperator. Jest on władcą absolutnym. Za jego rządów społeczeństwo zostało podzielone na rasę ludzi lepszych - arystokrację, którą to Imperator obdarzył przywilejem: wśród potomków arystokratycznych rodów przychodzą na świat Mgliści - osoby obdarzone allomantycznymi zdolnościami związanymi ze spalaniem wewnątrz siebie metali. Nie będę wnikać w działanie poszczególnych metali, gdyż tego łatwo dowiedzieć się z treści. Wracając do tematu: każdy z mglistych potrafi spalać i wykorzystywać energię z jednego z metalu, a czasami rodzi się Zrodzony z Mgły, który potrafi spalać wszystkie metale. Jest on swoistego rodzaju wybrańcem, a każdy Dom arystokratów trzyma tożsamość Zrodzonego w sekrecie. 

Drugą rasą ludzi są Skaa - dla nich nie ma przywilejów. Jeśli ktoś urodzi się jako Skaa do końca życia musi pracować na arystokrację i nie ma żadnych praw. Jednak przez rozwiązłość arystokratów na przestrzeni lat rodziły się mieszańce: dzieci, w których płynęła mieszanka krwi. A czasami odkrywały one w sobie moce Mglistych. Zdarzali się i Zrodzeni.

Główną bohaterką opowieści teoretycznie jest Vin - dziewczyna ze Skaa nieświadoma tego, że posiada allomantyczne zdolności. Czasem udaje jej się ich użyć, jednak określa to jako Szczęście i wykorzystuje, by zagwarantować sobie przeżycie w szajce złodziejskiej. Podczas jednego z przekrętów Camona - herszta szajki - jej dar zostaje zauważony. Na szczęście poza niewłaściwym okiem Obligatorów (tłumacząc na nasze realia - urzędników) jej talent dostrzega Kelsier. Mężczyzna ten nosi przydomek Ocalałego, bo jako jedynemu udało mu się opuścić piekielne więzienie Ostatniego Imperatora. Kelsier pragnie, by Vin przyłączyła się do jego grupy przestępczej, którą opłacono, by pokonać nieśmiertelnego Ostatniego Imperatora...

Nie mogę więcej napisać o treści, by nie zepsuć potencjalnym czytelnikom zabawy, ale książka jest na prawdę warta tego ślicznego wydania. Każdy proces allomantyczny jest logiczny, wszystko ma zaplanowany mechanizm i jak to mawiam "działa". Poza tym świat opisany przez Sandersona wciąga, jak wir w oceanie, a człowiek czytając gubi się gdzieś w Luthadelu, podróżując z Kelsierem i ucząc się razem z Vin świata allomancji.

Jeśli szukasz fantastyki na miarę Tolkiena - sięgnij po cykl Ostanie Imperium Brandona Sandersona a gwarantuję - nie rozczarujesz się! Początkowo może ciężko będzie rozróżniać jak działa poszczególny metal, ale z czasem jakoś samo wydaje się to naturalne i instynktowne. A do tego cudowna, złożona postać Kelsiera oraz kreacja Vin... Majstersztyk!

Irene Cao ♠ Widzę Cię

Odcień granatu

Elena ma prawie trzydzieści lat, jest już po studiach i dostała pracę przy odrestaurowaniu fresku w pałacyku pewnego hrabi. Podczas, gdy stara się przywrócić dawny stan malowidłu, zleceniodawca podejmuje w budynku gościa: niesamowicie atrakcyjnego Leonarda, kuszącego niedozwolonymi rzeczami... Bohaterka wdaje się z nim w romans oparty jedynie na erotyce, z góry wiedząc, iż na nic innego liczyć nie może: Sycylijczyk uprzedził, że może liczyć ich jedynie czysto fizyczna relacja, a gdy uczucia wejdą w grę: należy zakończyć relację. Elena podejmuje ryzyko namiętnej przygody, zmieniając w sobie niemal wszystko, co tylko się dało. Niszczy swój niewinny związek z Filippem, miłość, której nie dane było jeszcze się ujawnić. Choć sama nie chce tego przed sobą przyznać, zbacza ze światłej ścieżki. Tylko czy odejście od obranego szlaku zawsze musi prowadzić do upadku?

Subiektywnie: szybko można przeczytać, książka na popołudnie. Walory: przyzwoity język pisania, można dowiedzieć się czegoś o Wenecji oraz sztuce. Wady: zasadniczo nie wciąga emocjonalnie, główna bohaterka irytuje... Szczerze powiedziawszy: nie polecam.

Neil Gaiman ♣ Gwiezdny pył

Nie każdy jednorożec przynosi tęczę

„Gwiezdny pyl” jest to najwspanialsza bajka dla dorosłych, jaką nadarzyła się okazja mi przeczytać. Rzecz rozgrywa się początkowo w świecie, jaki znany jest ludzkości, jednak świat baśni, w jakim toczy się właściwa akcja książki jest tuż za murem. Tristran Thorn to młody, zakochany w pięknej dziewczynie chłopiec, postanawiający przynieść lubej upadłą gwiazdę. Nie byle jaką, a tę, którą widzieli razem podczas spadania. Thorn wyrusza w niebezpieczną podróż do nieznanego, dziwnego świata, przeżywając wiele przygód. Okazuje się, że Gwiazda w świecie czarów to dziewczyna – i to nie byle jaka, ładna i z charakterkiem, początkowo trudnym do zaakceptowania.

Fabuła baśni nie jest szczególnie zawiła, choć pojawia się wiele „smaczków” - ród królewski o wysoce specyficznych relacjach rodzinnych, wiedźmy polujące na serce Gwiazdy i drastyczne potraktowanie jednorożca – co zrobiło na mnie przeogromne wrażenie podczas lektury. Jeśli szukacie czegoś nietuzinkowego i świeżego – sięgnijcie na półkę po dzieło Gaimana, obiecuję, że nie będziecie znudzeni nawet przez chwilę, gdyż świat wykreowany przez autora tętni życiem oraz nie ma nic wspólnego z obranymi ogólnie przez autorów kanonami. Każdy znajdzie w tej pozycji coś dla siebie!

J. Lerman ♠ Uwięziona w bluszczu

Uwaga, spoilery 

Książka w przekładzie na nasz język narodowy jest tragiczna. Wydawnictwo Amber nie postarało się, roi się od literówek, nawet imię głównej bohaterki pojawia się jako "Sophia" a potem "Sopfia"... Tematyka mogłaby być ciekawa, jednak wykonanie zadanego tematu, zgroza! Jest mi bardzo przykro, ale główna bohaterka jest nieskomplikowaną, wręcz banalną osobowością, a to, że odrobinę bardziej skomplikowany główny bohater się w niej zakochuje, to chyba tylko kwestia jej feromonów. Ona kocha drzewa, bardzo. Ciągle o tym się dowiadujemy. Wspomniane to jest kilka(naście?) razy. Fabuła nie zachwyca. Ot, niby zdolna studentka, dostaje się do cudownej szkoły, atrakcyjny aktor, właściciel zwraca na nią uwagę i poza namiętnym romansem, zasadniczo nic się nie dzieje. Pojawiają się szablonowe postaci: atrakcyjna koleżanka, zabawny kolega - nie "popularni", wredna blondynka - gwiazda, lekko upośledzeni umysłowo rodzice. Koleją rzeczą jest rozczarowanie scenami erotycznymi. Jeśli ktoś sięga po tę pozycję z tego powodu, będzie mocno zawiedziony. Opisy są skrótowe, nie budują atmosfery oczekiwania. Krótko mówiąc - kiepsko.

Chwilami miałam wrażenie, że już to czytałam... Bo praktycznie czytałam. Gdyby obedrzeć treść z nieistotnych wzmianek o drzewach oraz umieścić w świecie biznesu - mamy streszczenie "Pięćdziesięciu twarzy Greya".

Ach! Bym zapomniała. Czas jest pojęciem względnym. Kilka tygodni od rozpoczęcia roku ma miejsce burzliwy romans Sophii i Marca. Potem Marc znika na wiele tygodni, a główna bohaterka dzwoni do taty i dowiadujemy się, że... Nie wymaga on od niej przyjazdu do domu, bo to, uwaga, uwaga: pierwszy miesiąc na uczelni!